Восьлікі сінія ў цыркі ня ходзяць,
там толькі конікі, малпы і коці.
Восьлікі сінія снула ўзіраюць
неба і рэчку – і ў іх паміраюць.
Восьлікі сінія сіне маркоцяць
сум і спакой – і няўважна пяшчоцяць.
Восьлікі сінія сьняцца часьцютка,
восьлікі сінія прыйдуць няхутка.
Восьлікі сінія плачуць сінечай,
той, дзе быў кожны старым і малечай.
Восьлікі сінія, сьнёныя казкі...
Ах, восьлік сіні, тутэйшы і наскі!..
Восьлікі сінія – фарбы-прыдумкі,
сьмешныя, сьмелыя мроі-лятункі.
Восьлікі сінія – з Млечнай Дарожкі
б’юць капыткамі сінія ножкі.
Восьлікі сінія – сінія вушкі,
мысьленьні ўпартыя, думкі-няслушкі.
Восьлікі сінія дзіў валашковых –
сінія вочы нябёс выпадковых.
27.III.2004.
|
|
